შენ შედი, მოკრძალებულად იჯდა სკამის კიდეზე, ირგვლივ უცნობ სახეებს მარტო აბა, რატომ, რამ გიბიძგა ამ მთებში, აქ სხვისი ღამის განათება არ ერწყმის…

გაუფრთხილდი სამშობლოს სიყვარულს,არ გაცივდეს, ამ ცხოვრებაში არაფერი შეიძლება იყოს უფრო ტკბილი, თუ ცხოვრება სავსეა მშვენიერებით,მასში ბევრი ჯადოსნური ოცნებაა…

თუ გინდა, თოვლებს დაგიკრეფ, ცისფერ ცაში გავფრინდები? მხოლოდ შენ თვალები და შენი ნაზი ტუჩები მთელი დღის განმავლობაში, არაფრის, შუბლი არ შეიკრა. როგორც ყვავილები, მზეზე გამხმარი, დაჟინებით უყურებს…

ჩვენ ყველანი ჩვენს სოფელს ძვირფას მოხუცთა სახლად ვაქციოთ, სადაც არ უნდა წავიდეთ სახლში - ჩვენ მაინც მოვალთ გავაღებთ ძველ ჭიშკარს საყრდენით გავასწორებთ ღობეს მაყვლის ტოტებს დავყოფთ დაღლილი…

ტყის პირას, თითქოს სურათზე, ლამაზად და ნაზად დგახარ., მე ვთამაშობ, მზის შუქი ცოცხალი ხარ, ახლა ძალიან მჭირდები, მიყვარხარ, მიყვარს არა…