μπήκες, σεμνά κάθισε στην άκρη της καρέκλας, γύρω από άγνωστα πρόσωπα και μόνο Λοιπόν, γιατί, τι σε ώθησε σε αυτά τα βουνά, εδώ τα νυχτερινά φώτα των άλλων δεν συνεννοούνται…

Φροντίστε την αγάπη της πατρίδας,μην το αφήσεις να κρυώσει Γιατί τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο γλυκό σε αυτή τη ζωή Αν η ζωή είναι γεμάτη όμορφα,υπάρχουν πολλά μαγικά όνειρα σε αυτό…

Αν θέλεις, θα σου μαζέψω χιονοστιβάδες, θα πετάξω στον γαλάζιο ουρανό? Μόνο εσύ τα μάτια και τα απαλά χείλη σου όλη μέρα, σας παρακαλούμε, μην συνοφρυώνεται. σαν λουλούδια, μαραμένα στον ήλιο, Κοιτάζοντας προσεκτικά…

Θα μετατρέψουμε το χωριό μας σε ένα σπίτι για αγαπημένους ηλικιωμένους Όπου κι αν πάμε σπίτι όλοι - θα έρθουμε ακόμα Θα ανοίξουμε την παλιά πύλη Θα φτιάξουμε τον φράχτη με ένα στήριγμα Θα χωρίσουμε τα κλαδιά του βατόμουρου Κουρασμένος…

Στην άκρη του δάσους, σαν σε εικόνα, στέκεσαι όμορφος και τρυφερός., παίζω, ηλιοφάνεια είσαι ζωντανός, Σε χρειάζομαι τόσο πολύ τώρα σε αγαπώ, αγάπη όχι…