ჩვენ გადავცვლით ჩვენს სოფელს
ძვირფასი მოხუცების სამყოფელში
სადაც არ უნდა წავიდეთ
სახლში ჩვენ ყველანი - ჩვენ მაინც მოვალთ
გავაღოთ ძველი კარიბჭე
ღობეს დავამაგრებთ საყრდენით
დავშორდეთ მაყვლის ტოტებს
ზღურბლზე დაღლილი ვსხედვართ
მოცხარის ბუჩქები, ჟოლო
ბოროტ ჭინჭრებში მოცული
მხოლოდ ხეები ამაყად
ფანჯრის წინ მცველივით იდგა
ჩემი წინაპრების ეზო ჩემთვის უცხო არ არის
ძლივს ვიკავებ ცრემლებს
სევდა მკერდზე მიჭერს
და როგორც ჩანს აქ დავრჩები
აქ ყველაფერი ორიგინალურია, სუფთა ჰაერი
მე აქ დავრგე ხეები
გული არ მტკივა აქ
და ყველაფერი ძვირფასი და ტკბილია ჩემთვის
აბსურდულად გადატრიალდა ცხოვრება
ბედი ყველა ადამიანის თანამგზავრია
Ვის - მისცა მას რაც დაიმსახურა
სხვები სად გადავყარე
აქ ახალგაზრდები აღარ არიან
და ქორწილები დიდი ხანია დავიწყებულია
მოხუცებს ვტოვებთ
იქ, სადაც კარი ყველასთვის ღიაა.
ევგენია დავიდოვნა სევასტოვა (სპითარი)
მსგავსი სტატიები:
პუბლიკაციის ავტორი
