Θα γυρίσουμε το χωριό μας
Στην κατοικία των αγαπημένων ηλικιωμένων
Όπου κι αν πάμε
Σπίτι όλοι μας - θα έρθουμε
Ας ανοίξουμε την παλιά πύλη
Στερεώνουμε το φράχτη με ένα στήριγμα
Ας απλώσουμε τα κλαδιά βατόμουρου
Καθίστε κουρασμένοι στο κατώφλι
θάμνοι σταφίδας, σμέουρα
Τσουκνίδα το κακό τυλιγμένο
Μόνο δέντρα περήφανα
Σταθείτε σαν φρουρός μπροστά στο παράθυρο
Η αυλή των προγόνων μου δεν μου είναι ξένη
Με δυσκολία συγκρατώ τα δάκρυά μου
Η λαχτάρα μου σφίγγει το στήθος
Και θα μείνω εδώ φαίνεται
Όλα είναι εγγενή εδώ, καθαρος ΑΕΡΑΣ
Έχω φυτέψει δέντρα εδώ.
Εδώ η καρδιά μου δεν πονάει
Και όλα είναι αγαπητά και γλυκά για μένα
Ξεφύλλισε παράλογα τη ζωή
Όλοι οι άνθρωποι συντροφιά μοίρα
Σε ποιον - μου έδωσε αυτό που της άξιζε
Άλλα τα πέταξα πού
Όχι άλλη νεολαία εδώ
Και οι γάμοι έχουν ξεχαστεί εδώ και καιρό
Διώχνουμε τους ηλικιωμένους
Εκεί, όπου οι πόρτες είναι ανοιχτές σε όλους.
Evgenia Davydovna Sevastova (Σπιτάρι)
Παρόμοια άρθρα:
Συγγραφέας δημοσίευσης
