Πώς να κάνετε το χωριό ελκυστικό?

Το σπίτι μου είμαι εγώ!

Μας προστατεύει, κρύβοντας από τα αδιάκριτα βλέμματα, και ταυτόχρονα προδίδει την ουσία μας. Πηγαίνουμε στο σπίτι, ονειρευόμαστε μια αλλαγή σκηνικού ή λαχταρούμε μέσα σε τέσσερις τοίχους . Τι λένε τα συναισθήματά μας για το σπίτι μας για τον εαυτό μας?
Ο καθένας μας καταλαβαίνει, τι είναι το γονικό σπίτι: εδώ αγαπάνε, υποφέρουν, χαμογελάνε, αγκαλιάζονται μεταξύ τους, μερικές φορές κλαίνε. Μαζεύονται γύρω από το τραπέζι , μιλάνε, κοιτάξουν ο ένας τον άλλον στα μάτια. Μέχρι πρόσφατα, ακόμη και άνθρωποι γεννιόνταν και πέθαιναν εδώ.
Έχοντας μελετήσει το παρελθόν του χωριού Τσιχιστζβάρι και βλέποντας τη σημερινή εικόνα , πληγώνει την καρδιά, ότι τα μέρη με μοίρα αρκετών δεκαετιών αλλάζουν ραγδαία. Τα τελευταία 25 χρόνια ο ρυθμός εξαφάνισης του χωριού έπαιρνε πρωτοφανή ορμή . Ευτυχώς, τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο.
Πώς άλλαξαν τα συναισθήματά μας στην εποχή, όταν μπορείς να ζήσεις σε δύο ή τρία σπίτια? Θα κρατήσουμε το γονικό σπίτι, ή θα προτιμήσουμε ένα αποστειρωμένο μοντέρνο διαμέρισμα, πού είναι το πιο σημαντικό - το κρεβάτι, ντουζιέρα και ασύρματο ίντερνετ? Η αξία του γονικού σπιτιού παραμένει ίδια - τέλος πάντων, συναισθηματική . Σπίτι - είναι ένα μέρος , όπου νιώθουμε ασφάλεια, είναι ένα μέρος , όπου τα πάντα σχετίζονται με την οικογένεια. Η αίσθηση του «έχω σπίτι» είναι κοντά στην αίσθηση του «έχω οικογένεια». Προστατευόμαστε και μας δίνεται η αίσθηση της υποστήριξης από κάποιον άλλο: απλά γνωστά πράγματα, αυτοφυείς μυρωδιές, αγαπημενες αναμνήσεις... Υπό αυτή την έννοια, η αίσθηση του «είμαι στο σπίτι» μας πηγαίνει πάντα στο γονικό σπίτι. πού είναι το πιο σημαντικό - να ξέρεις, υπάρχει ένα μέρος, όπου μπορούμε πάντα να επιστρέψουμε. γονικό σπίτι - η εικόνα του "εγώ" μας. Αυτός είναι ο λόγος που αγαπάμε περισσότερο το σπίτι μας. Κάθε εποχή αφήνει ένα σημάδι στην ιστορία, πολιτισμού και αρχιτεκτονικής οποιουδήποτε οικισμού. Όσο περνά ο καιρός, ολόκληρες δεκαετίες και αιώνες χάνονται στη λήθη, αλλά ταυτόχρονα συνεχίζουν να ζουν σε φωτογραφίες και στη μνήμη ανθρώπων και κτιρίων. Τα τελευταία είναι ο πιο εντυπωσιακός και μυστηριώδης απόηχος του χρόνου. Εγκαταλελειμμένα σπίτια στην εξοχή κρατούν, μαζί με την παλιά τους πολυτέλεια, τα μυστικά των περασμένων εποχών. Πολλά από αυτά τα μυστικά παραδίδονται στη λήθη και θα παραμείνουν σφραγισμένα με επτά σφραγίδες. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είναι στην ευχάριστη θέση να εξοπλίσουν το σπίτι τους, το σπίτι τους: επισκευάζονται, βελτιώνουν, στολίζουν, ενσωματώνουν τις δικές τους ιδέες, προσπαθώντας να κρατήσει το γονικό σπίτι, που, όπως και στο τραγούδι για πολλούς, είναι μια αξιόπιστη προβλήτα. Υπάρχουν όμως και, που για διάφορους λόγους εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στο χωριό. Εγκαταστάθηκαν στην πόλη και πιστεύουν ότι δεν τα χρειάζονται όλα αυτά. Φυσικά, ο καθένας έχει το δικαίωμα να αποφασίσει τι θα κάνει με το γονικό σπίτι, μπορεί να το πουλήσει, νά δωρίσει ή να το αποκαταστήσει. Αλλά κανείς δεν πρέπει πιθανώς να εγκαταλείψει το σπίτι σε μια τέτοια κατάσταση, που μπορεί να βλάψει τους γείτονες και το χωριό συνολικά. Η εντύπωση της ομορφιάς της φύσης αυτών των τόπων σπάει μόνο από ένα πράγμα - τα κτίρια που έχουν καταρρεύσει. Το καλοκαίρι, το χωριό Τσιχιστζβάρι ζωντανεύει κυριολεκτικά - έρχονται άνθρωποι από αυτό το χωριό, τα παιδιά τους, τα εγγονια τους. Καθαρίζουν όλοι τα σπίτια τους, δρόμος, επεξεργαζουν τα δέντρα, θάμνους και λουλούδια, ωστόσο κανείς δεν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τα εγκαταλελειμμένα σπίτια της γειτονιάς. Ραγισμένα σπίτια με κατεστραμμένες στέγες, οι τρύπες αντί για τα παράθυρα δεν φαίνονται μόνο αντιαισθητικές, αλλά αποτελούν και κίνδυνο. εγκαταλελειμμένα κτίρια, Πρώτα απ' όλα, αποτελούν κίνδυνο για τους εφήβους. Σε αναζήτηση του ακραίου, δεν καταλαβαίνουν πάντα, ποιοι είναι οι κίνδυνοι από τέτοιους περιπάτους. Τα παιδιά έλκονται από τέτοια κτίρια, που σπάνια τηρούν τους κανονισμούς πυρασφάλειας, αλλά τα δάπεδα που διαρρέουν, τα σάπια δοκάρια μπορούν να καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή. Μπαίνοντας στο χωριό, το πρώτο πράγμα που σου τραβάει το μάτι είναι το κτίριο του πολιτισμικού κέντρου στο χωριό Τσιχιστζβάρι., το πολιτισμικού κέντρου δεν χρησιμοποιήθηκε πλέον για τον προορισμό του απο την δεκαετία του 1990, και το κτήριο άρχισε να είναι άδειο και κατάφυτο από γρασίδι, και οι τοίχοι του άρχισαν να γκρεμίζονται. Μπαίνοντας στο κέντρο του χωριού, το γραφείο του πρώην κρατικού αγροκτήματος τραβάει την προσοχή σας, που είναι το σχολείο κοντά , και αυτό το κατεστραμμένο γραφείο αποτελεί άμεση απειλή για τους μαθητές, περαιτέρω σε άθλια κατάσταση είναι ένας φούρνος, και πολλά άλλα κτίρια, που συσκοτίζουν όλη την ομορφιά και όλη αυτή τη φιλοδοξία , για το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται το χωριό.

Τέτοια εικόνα μάλλον δεν ήταν κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως στο χωριό, εκτός από επισκέπτες, ζουν χωριανοί. Και ζουν σε τέτοιες συνθήκες σαν στον πόλεμο . Όπως είναι φυσικό, υπάρχουν πολλά εγκαταλελειμμένα οικόπεδα στο χωριό Τσιχιστζβάρι , και εγκαταλελειμμένα σπίτια. Η μοίρα τους είναι διαφορετική, πιο συχνά πικρό. Δεν σημαίνει όμως, ότι δεν χρειάζονται φροντίδα.. Εξάλλου, οι επικίνδυνοι για τη φωτιά βλαστοί αναπτύσσονται σε εγκαταλελειμμένες περιοχές ή, ακόμα χειρότερα, επέρχεται σκουπιδότοπος. Οι κάτοικοι του χωριού προσπαθούν να διορθώσουν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα από τον ιδιοκτήτη. Τι μπορούν να κάνουν οι χωρικοί;, γι'αυτό, να καλέσουν τους ιδιοκτήτες να φροντίσουν τη γη και τα ερειπωμένα σπίτια? Στην πραγματικότητα, πολλά - υπάρχει νομοθεσία , η οποία υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες παλαιών και κατεστραμμένων κτιρίων να χρησιμοποιούν τα οικόπεδα με κτίρια σύμφωνα με τον προορισμό τους με τρόπους, που δεν πρέπει να βλάπτουν το περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένης της γης ως φυσικού αντικειμένου, λήψη μέτρων προστασίας της γης, τα δάση, υδάτινα σώματα και άλλους φυσικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων πυρασφάλειας; συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις των πολεοδομικών κανονισμών κατά τη χρήση οικοπέδων, κατασκευή, περιβαλλοντικές, υγιεινής και υγιεινής, πυροσβεστικές και άλλους κανονισμούς, πρότυπα, πραγματοποιήσει την κατασκευή στο έδαφος, ανακατασκευή κτιρίου, δομές σύμφωνα με τις απαιτήσεις της πολεοδομικής νομοθεσίας; πρόληψη της ρύπανσης, εξάντληση, υποβιβασμός, υλικές ζημιές, καταστροφή εδαφών και την γη και άλλες αρνητικές επιπτώσεις σε εδάφη και στη γη. Τα εγκαταλελειμμένα σπίτια αποτελούν πάντα απειλή για τους γείτονες, χαλάσει την εμφάνιση του δρόμου και γίνει πραγματικός «πονοκέφαλος» για όλους τους κατοίκους και τους επισκέπτες, αλλά για κάποιο λόγο όχι για τους ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών.

Η διοίκηση του χωριού μπορεί να αναλάβει δράση, διενεργούν έλεγχο αχρησιμοποίητων κτιρίων σε όλο το χωριό, δεδομένου ότι τα ακαθάριστα, μη περιφραγμένα συντρίμμια μπορεί να αποτελούν κίνδυνο για τα παιδιά και, φυσικά, χαλάσει τη θέα του δρόμου, και το χωριό γενικότερα. Η διοίκηση του χωριού μπορεί να ειδοποιήσει τους ιδιοκτήτες εγκαταλελειμμένων σπιτιών για να λαμβάνονται μέτρα για τη βελτίωση του χώρου. Πληροφορίες για τους ιδιοκτήτες εγκαταλελειμμένων σπιτιών υπάρχουν από τη διοίκηση του χωριού. Όπως είναι φυσικό, η διοίκηση και οι γείτονες δεν μπορούν και δεν έχουν το δικαίωμα να κατεδαφίσουν τέτοια κτίρια, χωρίς άδεια, γιατί αυτό το σπίτι έχει κάτοχο πνευματικών δικαιωμάτων. Υπάρχουν και κτίρια, που χαλάνε την όψη του χωριού, που έχουν πολλούς ιδιοκτήτες, που δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Οι άνθρωποι μένουν στο χωριό και έρχονται επισκέπτες, και αν κάποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί να καθαρίσει την περιοχή του, τότε οι γείτονες και το χωριό να μην υποφέρουν. Οι κάτοικοι του χωριού ανησυχούν για την τύχη των εγκαταλελειμμένων περιουσιών, των οποίων οι ιδιοκτήτες έχουν φύγει και δεν ενδιαφέρονται πλέον για την κατάστασή τους. Πώς να παροτρύνετε τους ιδιοκτήτες να φροντίζουν τα ακίνητα, που παραβιάζουν το πολεοδομικό σχέδιο του οικισμού? Εξηγήστε τους ότι τέτοια ακίνητα όχι μόνο χαλούν την αρχιτεκτονική εμφάνιση του οικισμού, αλλά αποτελουν απειλή για την ασφάλεια του χωριού και δυσκολεύει τον εκσυγχρονισμό των υποδομών του χωριού. Στο μεταξύ, οι ντόπιοι δεν έχουν παρά να ελπίζουν, ότι θα είναι ακόμα δυνατό να ξεφύγεις από αυτό το χάος και να ζήσεις με την αρχή ότι δεν χρειάζεται πλέον να φοβάσαι τα παλιά σπίτια που έχουν καταρρεύσει. Το σωτήριο στάδιο θα είναι η αποξήλωση ερειπωμένων κτιρίων. Πρέπει να θυμάστε, ότι η ευθύνη των επικίνδυνων κτιρίων βαρύνει πάντα τον ιδιοκτήτη.

PS: Παρακαλώ ο καθένας να πει τη γνώμη του, τις σκέψεις σας για την επίλυση αυτού του παγκόσμιου ζητήματος σε σχέση με το χωριό και τους ανθρώπους στα σχόλια ...